2 คุณสมบัติเด่นของแท่นทดสอบที่ 7 ประกอบด้วยกำแพงทรายรูปทรงไข่ที่มีความชัน ขนาดความยาว 670 หลา และร่องคอนกรีต (ร่องไฟ) ที่ใช้ท่อเหล็กผสมโมลิบดีนัมแข็งแรงพิเศษในการการระบายความร้อนด้วยน้ำ ร่องคอนกรีตนี้มีขนาดเกือบ 7.6 เมตร ส่วนกำแพงคอนกรีตกว้าง 0.91 เมตร ซึ่งชันค่อย ๆ ชันขึ้นจากแต่ละด้านของตัวระบายความร้อนจนถึงระดับความลึก 6.1 เมตร และชันขึ้นอย่างสมมาตรจนถึงด้านข้างของของพื้นที่ ด้านข้างของร่องไฟมีลักษณะเป็นห้องใต้ดินเส้นผ่านศูนย์กลางขนาด 1.2 เมตร ติดตั้งท่อที่สามารถขับเคลื่อนน้ำเย็นได้ในอัตราเร็ว 120 แกลลอนต่อวินาที ด้วยแรงของปั๊มน้ำขนาดใหญ่ 3 ตัว เพื่อใช้ในการระบายความร้อน[7][8]

กำแพงทรายรูปไข่มีหน้าที่ป้องกันลมจากทะเลและละอองทราย อีกทั้งยังเสริมคอนกรีตยึดโครงสร้างกำแพงทรายไว้ใต้ดินเพื่อป้องกันโครงสร้างจากการซ้อมยิงจรวดแรงระเบิดของกระสวยและการโจมตีของข้าศึก (มักเรียกหัวรบซ้อมว่า "ช้าง") ช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างกำแพงมีไว้เพื่อง่ายต่อการเข้าออกของพาหนะ (โดยเฉพาะกับรถรางขนเชื้อเพลิง) และยังเปิดให้อุโมงค์ผ่านกำแพงทรงไข่ไว้ยังทางใต้ของก็ยังสามารถให้ผ่านได้

ห้องควบคุม

ห้องควบคุมนั้นประกอบไปด้วยแผงวงจร, แถวของกล้องปริทัศน์ 4 ตัว, นาโมมิเตอร์, ตัววัดความถี่, โวลต์มิเตอร์ และ แอมมิเตอร์, สัญญาณไฟสีเขียว แดง ขาว และ สวิซต์ควบคุมการขับเคลื่อนและแผงนำทางจอแบบไดนามิกที่แสดงผลค่าโดยประมาณทั้งหมด 15 ระดับของจรวด นอกเหนือจากนั้น ห้องควบคุมยังติดที่บอกเวลาขนาดใหญ่ไว้นับถอยหลังการปล่อยจรวด โดยจะประกาศผ่านลำโพงหรืออื่น ๆ ในส่วนเพิ่มเติมของห้องควบคุมป้อมปราการยังมีสำนักงาน, ห้องสื่อสารทางไกล, ห้องพัก 2 เตียงพร้อมห้องอาบน้ำ, ห้องซักล้าง, และห้องปฏิบัติการ อุโมงค์ทางยาวใต้ดินนั้นเป็นส่วนหนึ่งของระบบการวัดของแท่นทดสอบ ที่จะส่งค่าสู่ห้องควบคุมด้านบนผ่านร่องไฟ, และสายวัดค่าหลายเส้นที่อยู่ด้านในกำแพงของอุโมงค์ ส่วนเกินที่เกิดขึ้นของอุโมงค์จากร่องไฟจะถูกปล่อยมาออกบริเวณด้านนอกอาคารใกล้กลับอาคารสูบน้ำ (เยอรมัน: Pumpenhaus) ใกล้กับที่สูบน้ำนั้นยังมีหอคอยไม้เก็บน้ำเย็นสูง 25 ฟุต (7.6 เมตร) ตัวแท็งก์น้ำทั้งหลายนี้มีไว้เพื่อเติมน้ำเย็นให้กำแพงทรงไข่

หอทดสอบ

หอคอยในที่นี้เป็นตัวทดสอบการเคลื่อนที่หรือเครนยก (Fahrbare Kranbühne)[9] ที่สามารถเคลื่อนวัตถุจากเหนือร่องไฟไปตำแหน่งจรวดที่อยู่สูง 25 ฟุตเหนือตัวสะท้อน และสามารถปรับสมดุลจรวดที่ถูกบรรจุทั้ง 2 ทิศทางได้ถึง 5 องศาในแนวตั้ง หอคอยยังมีลิฟท์และ ตาชั่งโทเลโด ของเยอรมันที่ใช้สำหรับชั่งวัตถุที่อยู่ในลิฟท์ ตัวปล่อยจรวดอยู่ในสิ่งปลูกสร้างจากเหล็กรูปร่างคล้ายโต๊ะ (ฐานตั้งยิง, Brennstand) คร่อมรางรถไฟที่มาจากร่องไฟของแท่นทดสอบที่เป็นฐานคอนกรีตขนาดใหญ่ ใต้ฐานคอนกรีตเป็นห้องบันทึกข้อมูล, ร้านค้าขนาดเล็ก, สำนักงาน, กรวยบรรจุไนโตรเจน และ ถังกักเก็บ พื้นที่ยังมีแผ่นเครื่องยนต์วัดค่าความเย็นสำหรับกำหนดแผนการทดสอบการวัดด้วยการปั๊มน้ำ (แทนที่ ออกซิเจนเหลว) และ แอลกอฮอล์ (สามารถกู้คืนได้ภายหลัง) ด้วยการใช้ปั๊มเทอร์โบผ่านการเผาไหม้ห้องเครื่อง ตั้งแต่มอเตอร์ของจรวดวี-ทู ไม่มีตัวบังคับสำหรับปั๊มเทอร์โบ ,ตัววัดความเย็นจึงรองรับการจุดระเบิดในกรณี "เหตุการณ์สมมุติ" ของอุปกรณ์ได้[10][11]